|
هر چند که بغض سرگردان ابرم
به ناگاه می شکند
ومن بی اراده چشم می گشایم
و هرچه میبینم چون همیشه فاصله است.......................................
فاصله ای به قد دلم بی پایان...
و باز هم خلعت خالص خدایی شدن
بر شانه های ماه خودنمایی میکند
و من اندوهگین از صدای چکیدن ...
قطره ای هستم...
که پای سکوتم را لرزاند....
و من را به هدیه ناب آسمانی نرساند....
اما من قصیده سبز سکوت را خواهم خواند
آری بیش از اینها می توان خاموش ماند..........
یاسمن زمانیان
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل
لینک هوشمند
